SOUTH AFRICA: Addo Elephant National Park

Dag iedereen!

The african adventure is nu echt helemaal op volle toeren! We logeren in de Chrislin Lodge, op de Hemiston Farm. De eigenaars kwamen in de jaren 90 moeilijk rond met het vertelen van appelsienen en citroenen en besloten er gastenkamers bij te doen. Nu, zoveel jaar later, hebben ze een heuse lodge gebouwd en doet de schoondochter het restaurant en de zoon de adventure tours. Een echt familiebedrijf dus! De hutten zijn traditioneel gebouwd, uit klei en cow dung en met strooien dak.

Vrijdagochtend worden we opgehaald door Criss Cross Adventures en worden we met de kano’s in de aanhangwagen naar de Sunday River gebracht. Het is koud, we pakken ons goed in. De rivier is rustig, Fay en Rik delen een bootje en mama mag met de gids mee. Je hoeft niet echt te peddelen, de kano’s worden gewoon meegevoerd op de stroom, het is sereen en stil, je hoort alleen de wind in het riet en het geroep van de vogels.

De eerste die we zien zijn de slangvogels. Ze hebben een slangennek en als ze in het water zijn, steekt enkel die uit, waardoor je ze makkelijk met een slang kan verwarren. We zien kingfishers (3 soorten), die visjes eten, weaver birds en hun geweven hangnesten, de prachtige kleine sunbirds die boven het water dansen, aalscholvers, twee grote uilen, de african eagle,... Ook op de oever valt vanalles te beleven. We zien dassies en een dikke varaan! We varen een tweetal keer door een rapid, maar dat lukt prima.

Na een poos dobberen - de tijd lijkt stil te staan op het water - meren we aan en verkennen we de oever. Onze gids is naast vogelkenner ook plantenkenner. Hij toont ons met welke planten we iemand het hoekje om kunnen helpen (of blind maken als je het in de ogen wrijft!) en welke ons in leven kunnen houden als we vast komen te zitten in de bush. We proeven van de Spekboom en zien Aloë Vera in het echt in plaats van op onze shampoo! Ook de Eucalyptus groeit hier. We eten een snackje en drinken een verfrissende Savannah Dry, er is echt aan alles gedacht.

We varen nog even verder, tot de gids vuur ruikt! Hij herkent de geur van het sinaasappelboomhout… We naderen onze braaiplek! We worden verwend met kudu-worst en saté’s, verse groenten, patatjes,... . Echt heerlijk. We spelen verstoppertje en tikkertje met Fay en de Monkeys in de bomen met ons.

We moeten er even op wachten maar om twee uur worden we opgepikt voor onze eerste kennismaking met het Addo Elephant National Park, en alhoewel de leeuw hier op ieders verlanglijst staat, kijken wij vooral uit naar deze majesteuze dieren. Wist je dat je hier moet uitwijken voor olifantenkaka? De bedreigde Dung Beetle bewoont deze reusachtige hopen namelijk…

Onze gids Patrick brengt ons recht het park in en al aan de eerste waterplek hebben we prijs! Een grote familie olifanten (of dat denken we dan toch nog) staat er te drinken, grote en kleintjes. Fay kan haar ogen niet geloven, en zegt dat dan ook voortdurend! Ze zit in aanslag met pen en dierenchecklist en kan vaak als eerste dieren spotten.

We zien kudu’s, zebra’s, pumba’s (wrattenzwijnen), een buffel,... en een vlinder - we moesten toch even glimlachen toen Fay deze even enthousiast als de andere dieren spotte! We zien de olifanten van ver in groep door het struikgewas wandelen, tot de gids ze heel dichtbij ziet en er een hele rij olifanten aan onze auto voorbij komt. Grote, kleintjes,een hele grote...Als Rik zijn arm iets verder mocht uitsteken, had hij ze kunnen aaien. Ze bekijken ons even met hun mooie grote bruine ogen en wandelen muisstil verder, want ‘wandelen gelijk een olifant’ is echt een mythe! Ze zijn geruisloos als ze stappen… 

De gids vertelt ons over de 7 tekenen waarop je moet letten als je bij olifanten bent om een aanval te voorkomen. Het eerste signaal is kwispelen met de staart, het tweede de oren breed zetten, het derde de staart naast het lichaam brengen, … en omdat we deze al zagen, hebben we niet gewacht op 4, 5, 6 en 7 :-)... we zagen ongeveer een dertigtal olifanten, niet slecht op 1 dag toch?

Moe maar voldoen, Fay in slaap op onze schoot, reden we met een prachtige zonsondergang terug naar de lodge, waar we na een douchke onze voetjes onder tafel konden steken voor broccolisoep, kiplasagne en milktart…

Vandaag was het onze rustdag: uitslapen, traag ontbijten, buiten spelen op de speeltuin, … pas om 11 uur komen we uit onze luie zetel en vertrekken we, nu op eigen houtje, terug naar Addo. We komen nog maar net aan het interpretive center, waar we even kijken waar we dieren kunnen spotten, of we zien al olifanten. Aan de eerste waterpoel zien we 1 grote olifant… magertjes denken we nog, tot we even verder omringd worden door meerdere kuddes. We zien ze door het struikgewas trekken en beseffen dan dat we midden in één of twee grote kuddes gereden zijn. Links een twintigtal olifanten, rechts een dertigtal. Op de weg voor ons staat een jonge damesolifant de weg te versperren, en ze ziet er not amused uit. De staart wiebelt, de oren flappen, de staart komt langs het lichaam en de linkerpoot scharrelt (teken nummer 4!)...met een kloppend hart in de keel wachten we af. Ondertussen komen twee grotere jeeps achter ons aan, die ook de kat uit de boom kijken. Ook aan de andere kant staan een aantal auto’s op de weg die afwachten. De jeeps besluiten erg traag langs te rijden en wij besluiten te volgen… jawadde, een olifant passeren op een meter is niet van de poes! 

We rijden verder naar de Hapoor Dam, waar we een groep auto’s zien die omcirkeld worden door een grote troep olifanten, waarvan twee grote mannetjes in een speels robbertje slagtandvechten verwikkeld zijn. We kijken op een veilige afstand toe - dat die daar tussen durven staan! - en rijden dan zachtjes voorbij. Genoeg adrenaline voor mama, even rust op Jack’ s Picknick Rest Stop en dan terug naar de inkom voor een welverdiend ijsje! We rijden terug naar de lodge waar Fay de rest van de middag buiten kan spelen met ‘local’ kids en wij genieten van de zonsondergang en het overleven van de olifanten :-)...

Veel olifantastische groetjes,

Rik, Tina & Fay