PACIFIC NORTHWEST: Olympic Peninsula & The Treaty Lines

Haai!

Het vertrek uit Victoria verliep vlot, onderweg naar ons nieuwe huisje deden we een detour langs Hurricane Ridge. Hup met de geit, knopje omdraaien, daar konden we sneeuwballetjes gooien samen met de hele hertenfamilie. Dat leverde een paar prachtige kiekjes op! 

Sinds zondagavond verblijven we in de Eagles Cabin in het bos in Forks... een klein stadje op het Olympic Peninsula. Op de eerste avond maakten we kennis met de vampieren. Eerst dachten we dat het de regen was, maar al snel bleken het zwermen kleine bloedzuigers te zijn, die ons, vooral mijn mama, rauw lusten. De muggenspray werd uit de valies opgediept. De echte vampieren bleken op  wereldreis te zijn, Esme liet ons gelukkig een berichtje na bij hun huis. Het stadje dat eens zo rustig moet geweest zijn, is nu werkelijk Twilight-zone! Twilight-tours, maps, mugs, shirts... Name it and they have it. In de toeristische dienst kregen we dus eerst uitleg over alle Twilight-bezienswaardigheden alvorens we ook maar één andere vraag gesteld kregen. Papa kreeg een dads-list: dingen om te doen voor vaders als ze hier dan toch met hun tienerdochters belanden... 

We moeten het zeggen, er is hier véél méér dan Twilight. Om er één iets uit te pikken: euhm, de natuur misschien? Welkom in het Olympic National Park. Ongelooflijke vista's, een groen dat groener is dan groen, grote, kleine, zwemmende, vliegende beestjes... Een genot voor het oog en voor de lens.

We gingen stappen in het Hoh Rainforest, een bos vol mos. Werkelijk vol mos. Mos overal. Met hoge dikke oude bomen. We deden er de Trail of Mosses en een stuk van de Hoh River Trail. Op de terugweg hadden we een paar druppeltjes regen, maar dat was dan ook de enige regen die we tot nu toe overdag hadden en dat kan tellen, aangezien het hier normaalgezien meer regent dan droog is.

In de namiddag gingen we weerwolventerritorium binnen, La Push en First Beach. Home van de Quillete-indianen. Geen hoofdtooien maar stoere binken met trucks en uit de kluiten gewassen madammen met tribal-tattoos. Zonnetje, beetje wind, spelen op het strand, stenen stapelen. Met hongerige magen gingen we worstjes bakken op het kampvuur bij onze cabin. We kregen het gezelschap van in LA wonende Taiwanezen met 2 kids die ons vuurtje leenden om marshmallows te roosteren. Gekke wereld.

Vandaag gingen we op expeditie 'het meest noordwestelijke punt van de USA van de lower 48'. Onderweg konden we twee American Bald Eagles spotten op rotsen in het water. Waw! Indrukwekkende vogels, boven onze hoofden vlogen ze de bomen in. 

We reden er het Makah Indian Reserve binnen met een speciale entry permit. Nu voelden we ons echt in indian territory, het prachtige museum over dit volk deed er nog een schepje bovenop. De Makah dreven handel van Vancouver Island tot in Oregon. We zagen hoe ze volleerde walvisjagers waren, met z'n 8 in een bootje om zo'n grote walvis te vangen. Ze hadden weeftechnieken, vlochten manden, hadden gereedschappen en juwelen. Eénmaal buiten het museum is de realiteit heel wat anders. De community lijkt nog steeds erg sterk te zijn maar Neah Bay is een verarmd dorp met trailers, kapotte huizen, véél oud ijzer, gesloten zaken,...

We gingen wandelen op  Cape Flattery, niks flat aan deze wandeling maar dat beviel mij wel. Hoe groter de uitdaging, hoe liever ik stap. Prachtig wandelpad met boardwalks en steps! Vista's op de zee (wat een geluk met dit heldere weer!) en op het eindpunt werden we getrakteerd op een zwemmend zeehondje, 1 papegaaienduiker, een heleboel andere vogels, zeesterren en een appeltje! Mmm, mama en papa genoten van het uitzicht en het zonnetje, en ikke stond te springen om verder te stappen. 

Uitgeteld streken we 's avonds neer bij het kampvuur, zalmpje op de grill gegooid, patatjes bij de kolen, wijntje uit de streek voor de mama en de papa... en de afwas is voor morgen. 

Slaapwel...

PS aan de NB-collega's: er zijn 2 collega's verstopt in de foto's, wie vindt ze? :-)