CZECH REPUBLIC: Let us never forget... Terezín

Dobry den! 

Vandaag is ons verhaal wat moeilijker te vertellen, want we zijn allemaal onder de indruk van ons verblijf in Terezín (Theresiënstad). Gelukkig krijgen mijn broer en ik veel uitleg van mama en papa en worden hier en daar eens dingetjes overgeslagen met broer. 

We slapen in een appartement midden in het grote fort, waar dus het Joodse Ghetto was. Het is een ghost town, hoewel er wel wat mensen wonen. Het appartementje is keimooi en het geeft ons wel de gelegenheid om nog een avondwandeling te maken en de volgende dag in de voormiddag het kleine fort te bezoeken, waar de ergste gruwelen gebeurd zijn.

We wandelen langs de graven, eerst met namen, dan met nummers. Overal leggen mensen keitjes op de graven als eerbetoon, ook wij dragen ons keitje bij. Als we door de toegangspoort wandelen, weten we dat ongeveer 150000 mensen deze poort passeerden, om er ofwel te sterven van honger, marteling of ziekte of omdat ze later gedeporteerd werden naar andere kampen om daar te sterven. Maar weinig mensen hebben Terezin overleefd. Dat geeft ons toch allemaal wel kippenvel.

We lezen in grote letters "Arbeit macht frei"... we zien de vele cellen die overbevolkt gebruikt werden en de solitaire cellen waar de gemartelde en ten dode opgeschreven gevangenen verbleven. We wandelen door een 500m lange gang naar de executieplaats en een massagraf waar ze na de oorlog 600 mensen opgegraven hebben (toen ze geen plaats meer hadden, gingen de doden naar het crematorium). 

Aan de andere kant van het kamp zien we de gebouwen van de Gestapo, hun zwembad - jawel echt waar- en hun cinema. In de cinema zien we één van de vele propagandafilmpjes die er gemaakt werden door de Nazi's over hoe goed ze de Joden wel behandelden, deep fake avant la lettre! 

In de namiddag bezoeken we het Ghetto-museum en de Maagdenburgse Barakken. We lezen vele verhalen, zien kindertekeningen en kunst gemaakt in het kamp. 

Er waren ook mooie dingen... de zwaluwnesten in de cellen vol piepende jongen, de appelbomen waar de appeltjes van vielen maar vooral de verhalen over de grote solidariteit onder elkaar in het kamp zijn ons bijgebleven. 

Nadien hebben we echt nood om de beelden en verhalen even van ons af te schudden. We eten een ijsje en spelen en dansen in het park. Papa zijn ijsje was voor Tatinky *voor vaders only - overgoten met advocaat! Ik krijg eindelijk een Slush Puppy en Rynn en mama eten een soft ijsje. 

Een speciale ervaring, die we niet snel zullen vergeten... 

Dikke knuffels van ons!

PS Bravo pepe, jij vond Molletje!

PPS Rynn wou na het 3de "museum" van de dag, nóg een museum bezoeken, terwijl ik de museums wel wat beu ben... 🤷🏼‍♀️

PPPS Wie heb ik aan de lijn hallo hallo... wist je dat je hier kan telefoneren in bad?