BULGARIA: Hiking in the Pirin Mountains to the Vihren Hut and Okoto Lake

Zdraveite!

Zaterdag waren we vroeg uit de veren om aan onze hike te beginnen.We kregen heel wat verwarrende info (we krijgen voortdurend verwarrende info, foute tijdsaanduidingen en ook openingnsuren zijn met een flinke korrel zout te nemen) over of ze nu wel of niet de weg naar boven zouden afsluiten omdat het aan de Vihren Hut te druk wordt. Voor de zekerheid een vroege taxi besteld, maar het mocht niet baten, we kwamen 3 minuutjes te laat want de politie had de weg afgesloten. Broer en ik speelden dan maar wat bij de politie in afwachting van een shuttlebusje die ons zou meenemen. Toen besloot de helft van de politie efkes een koffie te gaan drinken along the road en mochten we mee in hun auto! Jippie! Helaas bleken ook zij niet helemaal naar boven te rijden...we begonnen dusmet opnieuw een ander plan want we moesten dus eerst naar de Vihrenhut klimmen, volgens de politie 10 minutes no problem... In real time voor ons 75 minutes! Aan mijn wandeltempo lag het niet, mama noemt mij de hele tijd berggeit! Aja en als ik de keuze heb tussen de moeilijke route of de makkelijke, neem ik aaaltijd de moeilijke :-).

Aan de Vihren Hut een korte pauze genomen, ons hutje gecheckt - yesss stapelbedjes! -  en onze tocht aangevat naar boven. We klommen ongeveer 1,5 uur tot we in de bovenste vallei kwamen. Wat een prachtige views! Tijd voor een picknick dus! Door de tijd en de niet te onderschatten klimpartijen besloten we het traject aan te passen en richting Okoto Lake te klimmen. Een perfect bergmeer voor een vieruurtje. We besloten nog wat verder te klimmen maar broertje had het geschommel -door de klauterpartijen- in de draagrugzak wel gehad en dus begonnen we aan de afdaling. 4  tot 5 uur wandeltijd in de benen, meer dan genoeg voor mij.

Een aperitiefke was wel op zijn plaats... Samen turen naar de klimmers die de Vihrentop terug afdalen... Een niet culinair maar wel warm maaltje achter de kiezen, onze verbrande handen en gezichten 'insmoeten' en iedereen zijn bed in. Bedplank eigenlijk. Het werd 's nachts wel koud en broertje werd wakker... De arme jongen was toch eventjes overstuur en mocht bij mama in bed... Heerlijk, cosleeping... was het bed nu maar wat zachter en breder! 

Iedereen werd toch wat gekreukt wakker en broer wilde niet veel drinken... We smikkelden elk een klakkoard met confituur naar binnen en opnieuw overleg over het plan van de dag. We zouden de afdaling inzetten naar de Banderitsa Hut, maar er niet te slapen en meteen door stappen naar de gondel. Toch best een stevige wandeling! Maaar oooh zo wondermooi! We zagen supermooie en diverse bloemen, vlinders, sprinkhanen, herdershonden met pup en hun kudde schaapjes! Onderweg zagen we de oudste boom van de Balkan!

Berghuttentocht met baby: ja, doen we zo opnieuw, maar in een "westerser land', en rekening houdend met maximum 4 uur wandeltijd.:-)

Als kers op de taart, was er een springkastelen en adventure festival aan de gondola! Samen met papa de langste glijbaan van de Balkan afgegleden en met een band van een schans gesprongen! Jiehaa! Ondertussen belde mama even met ons paleishotel en dezelfde kamer was nog vrij! Woopwoop!

We namen de gondel naar beneden en in het hotel sprongen we meteen het zwembad in. Broertje wilde toch weer wat eten en drinken en viel om 18u30 al om van de slaap. Zijn tentje in en wij....room service! Ik mocht mijn hamburger laag voor laag opeten...

We zijn klaar voor een nieuw avontuur...richting de grote stad Plovdiv dus!

Dikke vermoeide kusjes van ons allemaal maar vooral van mij :-)

PS favoriete wandelspelletjes: stenenparcours, ik ga naar de bergen en ik neem mee en mopjes tappen... (ik ben groen en ik wandel van de berg: rikiwi)