NORWAY: Bustling Stavanger & adventurous waterfalls in Rogaland

Hejhej iedereen!

We leerden de afgelopen dagen dat het weer hier zo fickle as a fiddle is, maar omdat het zaterdag zou regenen, besloten we naar Stavanger te rijden. Toen we opstonden, goot het water en daarom besloten we om eerst een rondje kano te varen op het meer. Gelukkig daagde al snel de zon op. Wat een uitzichten. 

In Stavanger scheen de zon wel en er was een food festival aan de gang. We aten lekkere zalm als voorgerecht en hert/eland-burgers als middagmaaltje. Stavanger is een heel gezellig stadje met kleine straatjes én de hoofdstad van de olie-industrie in Noorwegen. We bezochten het Oliemuseum en leerden bij over de verrijking van Noorwegen, boorplatforms, de impact op de olie-arbeiders, hun gezinnen én het milieu. Het coolste vond ik de reddings-exit-tunnel en we lachtten ons te pletter met papa en Rynn in boorplatformkostuum. 

Mama had dringend nood aan een koffie en een kanelsnurre (want nog altijd erg - corona? - verkouden en geen stem). Die koffie vonden we in het Cultuurcafé Sirkus Renaa! Topplekje!

Na veel getwijfel over het al dan niet beklimmen van de supertoeristische Preikestolen, besloten we zondag een kortere wandeling te gaan doen in het Sprookjesbos. Wat een supertoffe (en steile) tocht door het bos langs 'nökken' (bosgeesten), sprookjesfiguren en sportieve oefeningen waar de één al beter in is dan de andere. We picknicken aan de auto tussen de schaapjes en besluiten om de Rykandfossen te gaan bekijken. Laat ons zeggen dat we er erg off road voor moesten, superdun wegje dat eindigde in een soort privé-gravel-tolweg. We moesten 50 kr. doneren in een brievenbus en konden zo doorrijden... wat een avontuur, mijn broer keek met grote ogen naar de vlaktes, bergen, rivieren... wat een dag! Na een stop in de Extra, was het aperitief en zalm op de bbq-time... in de stralende zon hoera! Ook mama waagt zich daarna aan een toertje met ons op het meer in de kano.

Vanmorgen besloten we om eerst wat platte rust te houden, het regende, dus tijd voor een spelletje Carcasonne! Rynn won met glans! Na de middag was het tijd om de beentjes te strekken met een kleine makkelijke wandeling... ahum ahum ahum. Dat bleek toch net iets anders uit te draaien. We klommen en klommen en klommen over glibberige gladde kleine stenen en gigantische stroken graniet richting de Hiafossen. Nog een beetje verder en nog een beetje... wat een views! We hadden meer dan 1 waw-momentje op de uitzichtpunten, zeker toen we de Sendingfossen in volle glorie naar beneden zagen storten. In de verte konden we ook de Hiafossen zien. Ondertussen wandelden we in de wolk (en in de wolk regent het) en hadden we door dat de wandeling niet 3,7 km was maar 3,7 km enkel en besloten we aan de afdaling (glijbaan) te beginnen. Stap per stapje, elkaar voortdurend helpend,  stonden we met 7 km in de benen weer aan de auto. Geen Preikestolen dus, maar wel een paar dagen puur natuur, zonder een kat te zien. We zagen ook echt nog geen enkele kat in Noorwegen. Schaapjes zijn wél goed vertegenwoordigd.

We kruipen straks blij onder de wol in ons gezellige huisje voor de laatste nacht op de Wathnécamping. We zijn nog altijd blij dat we niet moeten rijden met een caravan of mobilhome of in dit weer in de tent zitten... Mama deed stoer al 2 Duitse mobilhomes achteruit rijden naar een passagepunt! 

Groetjes van ons allemaal!

PS Mopje van Rynn: Wat is het toppunt van eten? Kijken onder je bord of er nog een kruimel ligt!

PPS Tante Denise, het water heet hier Denice-water! 

PPPS Tunneltussenstand: 38!